Pierre aan de eetkamertafel, Maria op de bank. Het officiële decor waarin ze terugkijken op 90 jaar wonen in Libeek. Liever hadden ze hun verhaal gedaan in de keuken, hun favoriete stek in de voormalige smidse van Pierre’s opa en vader. En na de oorlog de latere boerderij.

“Maria, pak eens die oude rekening van mijn opa”, vraagt Pierre ter staving van zijn verhaal over de oude smidse. “Opa was hoefsmid. Hij behaalde zijn diploma in Luik. Mijn vader volgde hem op, maar na de Tweede Wereldoorlog schakelde hij over op boerenbedrijf.”

OP ÉÉN HAND TE TELLEN

Als Maria en Pierre elkaar eeuwig trouw beloven, zijn het aantal huizen in Libeek op één hand te tellen. “Nou ja hooguit twee”, verbetert Maria haar echtgenoot. Pierre groeit er als kind op. Hij herinnert zich goed de onverharde weg door het dorp. “Als we zo met jongens onder elkaar op de fiets waren, heb ik menig maal die onverharde weg ‘gekust’. Liep je wel eens  ernstige verwondingen op, dan moest je met de fiets naar de dokter, die in het kasteel van Mheer woonde. Inwoners van Libeek trokken vaak naar Mheer. Naar de kerk en de ‘broonk’, terwijl ze hun boodschappen veelal in Banholt, bij de huidige Spar, haalden.”

EERSTE TRACTOR

Pierre ondervindt de mobiele revolutie aan den lijve. Te voet, per fiets en later op de brommer. Totdat in 1956 de eerste tractor werd gekocht. “Bij Dabekausen in Heerlen”, weet hij nog goed. “We reden hem op de brommer bestellen.” Een aanwinst voor het boerenbedrijf. Nauwelijks tien jaar later koopt het echtpaar hun eerste auto. “Dat was wat”, zegt Maria. “Eerst in de omgeving wat toeren en later met de auto op vakantie. Naar Hasselt, niet in België maar in de buurt van Zwolle. Thuis waren ze al ongerust toen we drie dagen wegbleven.”

BELSJE SJTAL

Ondertussen draait de boerderij door. ’s Morgens om 5.00 uur uit de veren om 15 koeien te melken. En diezelfde koeien naar de wei in Mheer brengen. De fruitboomgaarden zorgen voor een rijke opbrengst aan peren, pruimen, kersen en appels. Dat zorgt voor een levendige handel met de ‘Belsje’. “Boter en ‘sjinkskes’ smokkelden we over vanuit Voeren. Omgekeerd ons fruit. Smokkelwaar die iedereen verstopte in zijn eigen zogeheten ‘Belsje sjtal’. Ondenkbaar in deze tijd van open grenzen.”

BIJ DE TIJD

Wat is het geheim van dit vitale echtpaar op leeftijd? Pierre houdt het op het harde werken en zorgzaamheid van zijn Maria. “Je wilt niet weten hoeveel vlaaien zij heeft gebakken. Nu nog, maar wel minder en vooral nog kersen- en pruimenvlaaien.” De kinderen houden hun bij de tijd. “Vlak voordat Corona het gewone leven platlegde gaven ze ons een nieuwe laptop. Ze leerden ons face-timen. Op onze oude computer spelen we hoofdzakelijk kaartspelletjes. Toen ik hem pas had, wist ik niet hoe ik hem moest uitzetten. Dus trok ik de kabel er gewoon uit. Met die computer en laptop blijven we bij de tijd.”

Stiekem hunkeren ze naar vroeger. “Elke zondag samen met de familie rond de tafel of naar de weidefeesten. Tegenwoordig heeft niemand tijd. En vergeten te genieten van het leven…We missen niet zo zeer de tijd van toen, wel de tijd voor elkaar.”

KADER: DUITSE SMEEKBEDE

De Tweede Wereldoorlog laat diepere sporen bij Maria en Pierre achter dan de recente corona-pandemie. Libeek ligt in de oorlogslinie. Duitsers liggen in de wei op de loer. “Als de Duitsers moeten berusten in hun verlies, klopt een ongewapende Duitse soldaat zonder helm bij ons aan voor onderdak. Enerzijds hebben we medelijden, maar wat als de Amerikanen hem bij ons zou vinden. We hebben hem ondanks zijn hartverscheurende smeekbede toch geweigerd.”